God!! zijn we gerdoemd verdomme??

Als ik je vraag of je gelooft in God zal je antwoord ja of neen zijn, MAAR wat je NIET zal doen is vragen wat ik precies bedoel met God. en dat is heel erg kwalijk!! dat is de kern van het probleem van de mensheid. De mens is al duizenden jaren verdeeld, met oorlogen en machtsvertoon als gevolg.
Waarom?

OMDAT WE NIET WETEN WAT WE BEDOELEN MET GOD.

Kijk hier naar de uitgebreide video-versie van dit artikel: https://youtu.be/wuWlQq1bIm0

God.

Niemand die de behoefte voelt om dat woord toch maar eerst eens te definiëren?

Iedereen heeft er een mening over, maar niemand bedoelt er hetzelfde mee…
… en niemand lijkt dat door te hebben.

Dat vind ik één van de lastigste vaststellingen, hier op deze mooie aarde met haar dwaze bevolking. (edit: ik schaam me wel een beetje voor deze uitspraak, want ik hou van mensen en wil me niet arrogant opstellen. Toch sta ik achter deze uitspraak, dus hier context: ik ben autist, daardoor ben ik 'anders', maar niet voor mezelf, want voor iedereen is 'ik' de meest 'normale' mens op aarde. Ik vind mijn anders zijn dus normaal. Ik vind het normaal dat woorden duidelijk gedefinieerd worden, en ik vind het dwaas als dat niet het geval is, zeker als het woorden zijn die tot conflict leiden. )

God, Jahweh, Allah, Vishnu, Krshna, Zeus, Apollo, Hathor, Horus, Isis, Wodan, Loki, Thor, en héél veel anderen, zijn als takken van een boom waarvan de stam diep in de aarde staat.
Iedereen herkent een tak, maar niemand erkent het hout.

Het is nochtans heel simpel als je naar de bron gaat kijken.
De bron is esoterie. ALLE wetenschap en ALLE godsdiensten zijn afkomstig uit de esoterie. Het uitgangspunt van de esoterie is: "Mind Before Matter"

Esoterie stelt dat de kosmos bestaat uit enerzijds bewustzijn, en anderzijds materie.
Bewustzijn is Yang, mannelijk, Goddelijk/hemels
Materie is Yin, vrouwelijk, materieel/aards

God is bewustzijn.
Zo eenvoudig is het.
God schiep de mens naar zijn beeld.
Elk mens herkent zijn eigen bewustzijn, en dus ook zijn Goddelijke kant.

Het zou ons enorm vooruit helpen mochten we eens dezelfde definitie hanteren, omdat we dan van dat kinderachtig spelletje af zijn of God of Goden al dan niet bestaan.

Kijk, jouw bewustijn, dat kan niet gemeten worden, dat kan niet bewezen worden, net zoals God kan je niet nagaan of het bestaat, maar we hebben het allemaal, en zonder bewustzijn zouden we niet kunnen omgaan met elkaar op de manier zoals we dat doen, dus impliciet, inter-subjectief weten we dat we allemaal over een bewustzijn beschikken.
Daarmee weten we allemaal dat er een bewustzijnslaag is in het leven, daar waar ideeën vandaan komen, en een concrete, aardse, gemanifesteerde laag, dat wat ons lichaam betreft.

Als we het hierover eens zouden zijn, dan zou de God-vraag overbodig worden, en dan wordt het bewustzijn een veld dat bestudeerd kan worden in plaats van beoordeeld, en veroordeeld.

Het is echt belachelijk en kinderachtig hoe de wetenschappen niet eens objectiviteit in vraag stellen!!!

Bewustzijn kan PER DEFINITIE niet objectief zijn, dus als je in de wetenschap geen stappen kan zetten zonder objectiviteit, dan staat dat gelijk aan een pertinente weigering om het bewustzijn te bestuderen!!

Hier op quora schrijf ik nu al vele jaren antwoorden, reacties en opmerkingen.
Ik wordt moe van dat al die wetenschapssoldaten die de strijdbijl niet willen begraven voordat God en de zijnen definitief verslaan zijn, zo lijkt het wel. Dat Godsbeeld is voor hen een overblijfsel van de domme mens van het verleden, de homo stupidus, zeg maar, en zij, de mensen die wetenschap als nieuwe godsdienst eren, de homo superior, zij staan al vele stappen verder, want zij hebben dat domme verleden van zich af geworpen, ze zijn bevrijd van de kwelling van het geloof in sprookjes, en kom niet af met argumenten, want er is daar geen tijd meer voor, we staan ondertussen namelijk al zoveel verder.

Wel, lieve homo superior, er komt een dag dat je zal zien dat het nét omgekeerd is. Dat jouw objectieve bril kortzichtig is, en dat de waarheid zoveel breder is dan je durfde aannemen. Dat jouw manier van denken een overblijfsel is van een verleden waarin macht belangrijk was, en het ego van de mens zo groot was, dat overwinning als het hoogste goed gold, daarom dat oorlog zo'n belangrijk spel was in die tijd.

Ik las onlangs een vraag: als God zou bestaan, waarom is er dan ziekte?
en ik voeg eraan toe: waarom is er dan oorlog en haat, en kortzichtigheid, en zoveel eigenbelang en ego-gedoe?
Wat zou het waard zijn als dat alles uitgeveegd werd door een grote God?? Wat zou dat fundamenteel betekenen?? Dat wij mensen gereduceerd worden tot onbenullig ongedierte van onze planeet.

Maar als we God definiëren als bewustzijn, en dan stilstaan bij de vraag?
Dan wordt het echt interessant.
Oorlog, ziekte, haat, eigenbelang, macht, … zijn uitnodigingen om het bewustzijn op te tillen! Als de mens in staat is om oorlog te overkomen, om Wérkelijke eeuwige vrede te installeren, om stappen vooruit te zetten op gebied van bewustzijn, zodat we 'hoger' gaan leven, …
… dan wordt de mens een beetje meer God, dan komt de mens een beetje dichter bij zichzelf.

De reden waarom wij oorlog voeren is OMDAT WE ERAAN MEE DOEN.

De politieke leiders zaaien angst en haat, en dat spelletje kan enkel en alleen werken als de mensen eraan mee doen!! DAT HOEFT NIET.
Wij, jij en ik kunnen hier een eind aan maken.
Wij kunnen vrede verkrijgen.
Hoe?

Door soeverein te zijn.
Door onze gedachten niet uit te besteden aan media en politiek, maar door ons eigen gezond verstand te gebruiken als soeverein, zelfdenkend mens, die niet handelt vanuit externe ideeën, maar vanuit het eigen hart.

Objectief kan je vaststellen dat deze politieke leider en deze natie dit en dat tegen de mensheid heeft gedaan. Iedereen op aarde heeft een eigen land, een eigen afkomst, een eigen verhaal. Bijna altijd zit er wel ergens conflict in dat verhaal.
Objectief is het niet moeilijk om redenen voor conflict te vinden.

Subjectief zijn we allen gelijk. We zijn een mens met gevoelens en gedachten, en we willen gelukkig zijn, en er het beste van maken. Bij de één is dat al wat meer verduisterd dan bij de ander, maar subjectief zijn we gelijk aan elkaar.
In het bewustzijn zijn we allemaal individueel alleen. We worden alleen geboren, en we sterven alleen. Alleen in ons eigen ik-wereldje waar anderen wel aanwezig kunnen zijn, maar waar uiteindelijk niemand binnen kan. Hoe graag we ook mensen zien, de binnenkant van het leven is niet deelbaar met anderen.
We zijn allemaal fundamenteel eenzaam.
We zijn als sterren: er zijn er heel veel, en ze hebben een enorme energie, maar een ster bestaat in een enorm uitgestrekte omgeving van niets…
Dat weten we, dat voelen we, dat zijn we.
Daarom kunnen we elkaar fundamenteel begrijpen.
Daarom kan een vrij mens (een vrij mens is een mens die voor zichzelf denkt en voelt) altijd een ander vrij mens herkennen. Niet in uiterlijk, niet in woorden, maar in de stille kern van bewustzijn die we allemaal delen.

God is niet buiten ons, en ook niet boven ons. God is in ons.

En elke keer dat jij kiest om vanuit jouw hart te leven in plaats van vanuit angst of haat, wordt die waarheid een beetje meer zichtbaar.

Dat is de revolutie die nodig is.

En die begint niet morgen, niet in de politiek, niet bij een leider.

Die begint hier. Bij jou. Nu.